Zapraszam wszystkich na kolejną prezentacje przejawów życia naszych zaprzyjaźnionych urządzeń w kulturze masowej. Tym razem przyjrzymy się obecności znajomych nam kształtów na srebrnym ekranie. Dzisiaj wkraczamy jednak na dziewicze pole i zajmiemy się obecnością lamp w grach video. Fundamentalnym założeniem obecności takiej lampy jest oczywiście przedstawiona historia. No bo gdzie jak nie w obrazie apokalipsy można by ujrzeć nasze urocze maszynki. Powiem więcej. Jako stały element wyposażenia schronów obrony cywilnej oczekujemy od nich znaczącej roli w rozświetlaniu mroków hekatomby ludzkości. Mają dodawać otuchy ocalałym i przywrócić jasne dni upadłej cywilizacji. Idąc tym tropem dotarłem do pierwszych screenshotów. Panie i panowie powitajmy "The Rage".
Rasowe kształty Colemana nawet nie dziwią. Większość obecnych tytułów opowiada o walce z nową rzeczywistością ex obywateli USA. Podobnie zresztą jest w tej grze. Zagłada w tym przypadku przychodzi z ręki asteroidy "Apofis", ale na dobrą sprawę nie ma to większego znaczenia. Śmierć i zniszczenie niejedno ma imię.
Drugi tytuł i stajemy przed obrazami kolejnego lampo-tworu Colemana (po dłuższym zastanowieniu dochodzę do wniosku, że to model 282).
W "The last of us" zagłada przychodzi pod postacią maleńkiego pasożytniczego grzyba. Przejmuje on kontrolę nad żywymi organizmami zamieniając homo sapiens w bezwzględnie podporządkowaną masę morderczych zombie. Całość mimo dosyć infantylnej otoczki przypomina bardzo poważny, literacki utwór "Drogę" - Cormaca. Opowieść o samotnej walce ojca i syna w starciu z gasnącym kagankiem cywilizacji.
Czas na najjaśniejszą gwiazdę na naszym apokaliptycznym niebie. Towarzysząca nam od dekady seria od lat przypomina, że wojna nigdy się nie zmienia i zawsze chodzi o to samo. Zasoby naturalne. Tym razem poszło o ostatnie złoża roponośne na Alasce. Druga połowa XXI wieku ostatecznie rozwiała marzenia ludzkości o tanich źródłach energii. Wyczerpujące się pokłady paliw kopalnych napięły stosunki międzynarodowe do granic wytrzymałości. W 2077 Wielka wojna zakończyła wszelkie spory. Dwie godziny wymiany nuklearnych ciosów strąciły cywilizacje do epoki kamienia łupanego. "The Fallout 3" pozwala cieszyć się wizją końca świata, ale dla wprawnego obserwatora ma również miłą niespodziankę.
Znając realia na pewno jest to lampa spirytusowa. Ciekawe tylko z czego pędzą bimber
Rasowe kształty Colemana nawet nie dziwią. Większość obecnych tytułów opowiada o walce z nową rzeczywistością ex obywateli USA. Podobnie zresztą jest w tej grze. Zagłada w tym przypadku przychodzi z ręki asteroidy "Apofis", ale na dobrą sprawę nie ma to większego znaczenia. Śmierć i zniszczenie niejedno ma imię.
Drugi tytuł i stajemy przed obrazami kolejnego lampo-tworu Colemana (po dłuższym zastanowieniu dochodzę do wniosku, że to model 282).
W "The last of us" zagłada przychodzi pod postacią maleńkiego pasożytniczego grzyba. Przejmuje on kontrolę nad żywymi organizmami zamieniając homo sapiens w bezwzględnie podporządkowaną masę morderczych zombie. Całość mimo dosyć infantylnej otoczki przypomina bardzo poważny, literacki utwór "Drogę" - Cormaca. Opowieść o samotnej walce ojca i syna w starciu z gasnącym kagankiem cywilizacji.
Czas na najjaśniejszą gwiazdę na naszym apokaliptycznym niebie. Towarzysząca nam od dekady seria od lat przypomina, że wojna nigdy się nie zmienia i zawsze chodzi o to samo. Zasoby naturalne. Tym razem poszło o ostatnie złoża roponośne na Alasce. Druga połowa XXI wieku ostatecznie rozwiała marzenia ludzkości o tanich źródłach energii. Wyczerpujące się pokłady paliw kopalnych napięły stosunki międzynarodowe do granic wytrzymałości. W 2077 Wielka wojna zakończyła wszelkie spory. Dwie godziny wymiany nuklearnych ciosów strąciły cywilizacje do epoki kamienia łupanego. "The Fallout 3" pozwala cieszyć się wizją końca świata, ale dla wprawnego obserwatora ma również miłą niespodziankę.
Znając realia na pewno jest to lampa spirytusowa. Ciekawe tylko z czego pędzą bimber
"The smell, you know that gasoline smell, the whole hill. Smelled like … victory"
. Miła niespodzianka.